welzijn & zorg

'Hier wordt constructief aan de samenleving gebouwd'

Buurthuis Dinamo helpt kwetsbare mensen op weg
4.03.2020
Foto's
Sigrid Spinnox

In de schaduw van het Antwerpse sportpaleis ligt buurthuis Dinamo. Een huis waar bewoners van de wijk Deurne-Noord kunnen binnenwandelen voor een kop koffie, een babbel, wat goede raad of een leuke activiteit. Het buurthuis helpt mensen op weg om weerbaarder door het leven te gaan. Het is een plek die samenleven mooier en gemakkelijker maakt.

“Het buurthuis is drie dagen per week open. Tijdens die drie dagen is het hier altijd druk”, zegt Alicja Jamrozowicz die al vijf jaar als opbouwwerker bij Dinamo werkt. Vandaag is dat niet anders. Alle tafels in de centrale ruimte zijn bezet. Mensen drinken een kop koffie en bladeren wat door de krant. Sommigen zitten tegenover elkaar en slaan een praatje. Anderen wachten geduldig op een vrijwilliger om wat hulp te krijgen bij hun administratie. “De mensen die hier zitten, zijn erg verschillend van elkaar. Hier komt jong en oud, Nederlandstalig en anderstalig. Er zijn werkzoekenden, alleenstaanden, mensen met een beperking. Wat ze meestal gemeenschappelijk hebben is dat ze in een kwetsbare positie zitten. Ze staan er alleen voor in onze maatschappij, schamen zich soms over hun situatie en zijn onzeker”, licht Alicja toe. “In Dinamo proberen wij onze bezoekers wat huiselijke warmte te geven. Maar alleen vriendelijk zijn is vaak niet genoeg. We maken hen ook weerbaarder door hun netwerk uit te breiden, hen dingen bij te leren, hen te wijzen op hun rechten en hen de weg te tonen naar de juiste sociale partner.”

Ondersteuning

In de grote centrale ruimte van het buurthuis schenkt Simone de koffie. Al 18 jaar werkt ze hier als vrijwilligster. Ze heeft het buurthuis doorheen de jaren zien veranderen. “Er zijn meer activiteiten bijgekomen: computerlessen, taalbaden, fietsherstellingen, noem maar op. Er komen ook meer en andere bezoekers dan vroeger. Het publiek is kleurrijker geworden.”

Awil is een vaste gast in Dinamo. Hij komt uit Somalië en oefent met vrijwilliger Rudi Nederlands. Een uur lang praten ze over België, Afrika, de actualiteit. Doordat Awil niet werkt en geen Nederlandstalige vrienden heeft, krijgt hij niet vaak de kans om zijn mondelinge taalbeheersing bij te spijkeren. “Ik oefen met Awil nu een half jaar. Naast hem zie ik nog acht andere mensen”, legt Rudi uit. “Die taalconversaties zijn leuk en maken mijn vrijwilligersinzet zinvol. Awil is een goede leerling. Hij is erg leergierig en bijzonder trots.” De conversatie tussen Awil en Rudi wordt plots overstemd door gezang. Erik is jarig. “Net als Rudi is hij een van de meer dan honderd vrijwilligers die het buurthuis rechthouden”, licht Alicja toe. “Zonder onze vrijwilligers zou Dinamo niet overleven”.

“Erik begon als stagiair bij het project ‘Koffie en Formulieren’. Daarbij maken we bezoekers wegwijs in hun administratie en tonen we hen de weg naar de juiste dienst- of hulpverlening”, gaat Alicja verder. “We zijn geen eindpunt, maar een beginpunt. Door mensen te begeleiden op taalkundig of administratief vlak proberen we hen zelfstandiger te maken. Bij ‘Koffie en Formulieren’ begeleiden we mensen individueel, maar we organiseren ook regelmatig groepssessies. We leren onze bezoekers hoe ze hun personalia moeten invullen op documenten, wat het verschil is tussen een factuur en een voorschot, wat reclame is en wat niet. Voor veel mensen is dat niet zo eenvoudig. In een groep heb je het voordeel dat je merkt dat anderen met dezelfde problemen worstelen. Dat maakt je sterker.”

De stageperiode van Erik is ondertussen afgelopen, maar hij blijft als vrijwilliger terugkomen naar Dinamo. “Ik heb de afgelopen maanden de kracht van buurtwerk ontdekt en ben hier niet meer weg te slaan. Jarenlang werkte ik in de verzekeringssector waar enkel cijfers en prestaties belangrijk zijn. De mens telt niet mee.” Erik ondervond het zelf toen hij in een depressie sukkelde en op weinig begrip van zijn werkgever kon rekenen. Hij herschoolde zich tot sociaal assistent. “In Dinamo staan de mensen wel centraal. Hier mag iedereen zichzelf zijn. Daardoor voelen mensen zich snel thuis en is er onderling vertrouwen. Bezoekers versterken elkaar. Een ploeg van vrijwilligers en professionals haalt mensen uit hun sociaal isolement door te helpen en door te verwijzen. Hier wordt constructief aan onze maatschappij gewerkt. Ik kom hier trouwens niet alleen als vrijwilliger, maar ook als buurtbewoner. Ik ken mijn wijk nu veel beter dan vroeger. Dat is verrijkend.”

Buiten de lijntjes

Ook Alicja vindt haar job boeiend en verrijkend. Ze herinnert zich hoe een vrouw haar ooit vroeg om mee te gaan naar het rouwcentrum om een laatste groet te brengen aan haar overleden moeder waar ze al jaren geen contact meer mee had. “Die vrouw was overmand door emoties en wilde niet alleen gaan. Ik heb haar toen vergezeld. Die taak staat niet in mijn functieomschrijving. Toch is het waardevol dat ik op dat moment iets heb kunnen betekenen voor die vrouw. Het toont aan hoe wij in onze job soms buiten de lijntjes kleuren. Ik vind het fijn dat dat kan”, geeft Alicja toe. “Hier bloeien mensen echt open. Als mensen ook buiten Dinamo met elkaar beginnen af te spreken is dat een goed teken: dan worden wij wat minder nodig. Soms dagen mensen niet meer op. Je hebt ze op weg gezet en weet dat ze vertrokken zijn.”

Ondertussen is er een nieuwe activiteit gestart in Dinamo. Vijf vrouwen hebben plaatsgenomen aan een tafel voor de crea-activiteit. Andrea komt hier al vier jaar. Ze zit in een rolstoel. Het is een fijn tijdverdrijf. Knutselen, koffie drinken en ondertussen wat bijpraten. Diane is dan weer nieuw in het gezelschap. “Binnenkort ga ik met pensioen en zal ik mijn dagen anders moeten invullen. Ik kom eens kijken wat de creanamiddag hier inhoudt”, zegt ze. Rode bollen wol liggen op tafel. De vrouwen  maken hartjes om de centrale ruimte in Dinamo mee te versieren. Om het hartverwarmende karakter van buurtwerk extra in de verf te zetten.