gezondheid

Donald Trump bij de dokter

Of niet soms?

Harold Polis is essayist en uitgever. Voor Weliswaar blogt hij over hete hangijzers in de samenleving en hoe de tijdsgeest onze sociale omgang met elkaar bepaalt.

Rare jongens, die Amerikanen. Ze zijn met velen, leven in een land van eindeloze mogelijkheden en hebben een erbarmelijk georganiseerde gezondheidszorg. En ze pikken het. Europeanen kunnen nauwelijks bevatten wat dat betekent: een samenleving waarin georganiseerde solidariteit een verre droom is. Een Amerikaan die toegankelijke gezondheidszorg wil, moet zich aansluiten bij een verzekeringsplan. Zoniet betaalt hij zich blauw.

Wie zich wil vergewissen van het probleem kan eenvoudigweg ‘horror stories health care usa’ intikken in het al even Amerikaanse google. Honderdduizenden hits. Werknemers die ontslagen worden, hun verzekering verliezen, ziek worden en in de goot belanden. Mensen met kanker die in het ziekenhuis te weten komen dat hun verzekering weigert om een noodzakelijke CT-scan te betalen. Veteranen die vruchteloos wachten op de goedkeuring van een psychiatrische behandeling. Moeders van pasgeboren kinderen die ontdekken dat een routineonderzoek van hun baby niet gedekt wordt. Chronisch zieken die hun vertrouwde geneesmiddel niet meer mogen nemen. Vuile commerciële trucs met verzekeringscontracten. Genadeloos gedrag. Cynisme. Totale willekeur. En dat zijn dan nog de gelukkigen. Ze hebben een verzekering.

In het eerste kwartaal van dit jaar hadden 11,3% van alle Amerikanen gewoon geen gezondheidsverzekering. Ze zijn op zichzelf aangewezen en op liefdadigheid. De percentages bij kwetsbare groepen liggen hoger. Die mensen stellen de dure zorg gewoon uit. Geen wonder dat Amerikanen gezondheidszorg als het allerbelangrijkste probleem ervaren. En dat zal helaas nog heel lang zo blijven.

Over gezondheidszorg wordt er in Amerika een heftige politieke oorlog uitgevochten. Voormalig president Obama organiseerde een hervorming om meer Amerikanen aan een verzekering te helpen, met matig succes. Huidig president Trump probeert die hervorming met man en macht terug te draaien. Het systeem zal, hervorming of niet, rotslecht blijven en peperduur. Geen enkel ander land geeft gemiddeld zoveel uit aan gezondheidszorg. De Canadese journalist en bestsellerauteur Malcolm Gladwell verwoordde het onlangs zo: “Misschien moeten jullie Amerikanen om te beginnen maar eens met elkaar spreken over wat jullie echt willen.” Gladwell heeft makkelijk praten, want in Canada hebben ze wel de universele gezondheidszorg die ons zo dierbaar is.

Het cultuurverschil kan niet groter zijn. Praten over wat we willen met de zorg, gezondheid en sociaal beleid doen wij hier al eeuwen. Ruim 500 jaar geleden beschreef de bekeerde Spaanse Jood Juan Luis Vives in Brugge al hoe je armenzorg best organiseert, lokaal of centraal. Die heilzame traditie zit diep geworteld in ons denken en handelen. Daar kan al dat Amerikaanse geweld eigenlijk niet tegenop.

Harold Polis